17 augustus 2011

Gualtiero Jacopetti


91, Rome, 17 augustus, doodsoorzaak onbekend

Italiaans journalist, documentairemaker en producent. Zijn film Mondo cane (samen met Paolo Cavara en antropoloog Franco Prosperi, 1962) was uiterst controversieel en succesvol. Het zou de grondvorm worden van de 'shockumentary', ook wel aangeduid als het 'mondo'-genre. De voormalige journalist (medeoprichter in 1955 van het liberale opinieblad l'Espresso) had ervaring in het samenstellen van bioscoopjournaals en gebruikte die mede als bron voor een compilatie van wrede en bizarre beelden van een soort waar het nog niet door de televisie murw gebeukte publiek tot dan geen weet van had: bloederige rituelen, seksuele orgiën, meedogenloze taferelen uit de dierenwereld. Die werden handig uitgeserveerd in een dramatische montage, met snelle zooms en barokke begeleiding door geluidseffecten en muziek van componist Riz Ortolani.



De film over de 'hondse wereld' kreeg veel navolging en leidde tot verhitte discussies, die bijvoorbeeld in het filmblad Skoop gevoerd werden onder het motto 'Jacopetti/Neecopetti'. De beschuldigingen van zijn tegenstanders hadden niet alleen betrekking op een gebrek aan goede smaak, maar ook op het creëren van een negatief beeld van 'primitieve wilden' in Afrika. Jacopetti nam echter ook de wreedheid van de witte kolonisten op de korrel, in bijvoorbeeld Africa Addio (samen met Prosperi, 1966). Het kost weinig moeite om in Jacopetti een voorloper te zien van het visuele effectbejag, dat thans veelal de norm vormt. Tot zijn overige films behoren La donna nel mondo/Women of the World (samen met Prosperi en Cavara, 1963), Mondo cane 2/Mondo pazzo (samen met Prosperi, 1963), Witchdoctor in Tails (met Cavara, 1966), Addio zio Tom (met Prosperi, 1971) en de fictiefilm Mondo Candido (met Prosperi, 1975), vrij naar Voltaire. Jacopetti schreef de documentaire Fangio - Una vita a 300 all'ora (Hugh Hudson, 1981) over de Argentijnse autocoureur Juan Manuel Fangio. Ook speelde hij een kleine rol in de komedie met Sophia Loren en Alberto Sordi Un giorno in pretura (Steno, 1953). Hij wordt begraven naast zijn grote liefde, de bij een auto-ongeluk omgekomen Engelse actrice Belinda Lee (1935-1961).


Geen opmerkingen:

Een reactie posten