Moniek Toebosch

64, Amsterdam, 24 november, euthanasie na longkanker

 

Nederlands kunstenares en actrice. Dochter van componist Louis Toebosch. Studeerde aan het Brabants Conservatorium in Tilburg en kunstacademie St. Joost in Breda. Trad op als zangeres, met name van Franse chansons, toen ze in contact kwam met filmmaker Frans Zwartjes, die haar, naar haar eigen zeggen. ,,bevrijdde’’. Ze trad op in vele korte, experimentele films van Zwartjes, vaak in gezelschap van diens andere muze, echtgenote Trix. De bekendste van haar films onder regie van Zwartjes zijn Dolls (met onder meer Nelleke van der Krogt; 1968), Spare Bed-Room (1969), Eating (1969), Through the Garden into the Living (met Lodewijk de Boer; 1970), Spectator (1970),

Seats Two (1970), Behind Your Walls (1970), Audition (1973), Bedsitters (1974), Holy Family (1974) en Taboe (1979). Ook was Toebosch te zien in Zwartjes’ lange films Pentimento (1979) en In extremo (1981) en zijn latere korte films Beyond (1993) en Confidential (2001). Daarnaast had ze rollen in de films De mantel der liefde (Adriaan Ditvoorst, 1978), De meester en de reus (Johan van der Keuken, 1980), De smaak van water (Orlow Seunke, 1982) en Paul Chevrolet en de ultieme hallucinatie (Pim de la Parra, 1985). Hoofdpersoon van de biografische televisiedocumentaire Wie ik was voordat ik was (Babeth Vanloo, 2011), ook te zien in de documentaire Frans Zwartjes, filmmaker (René Coelho, 1972). Invloedrijk geluidskunstenaar (vooral samen met Michel Waisvisz) en performancekunstenaar. Was te zien in televisieregistraties als Ze zeggen dat ze zingt (Ike Bertels, 1978) en Aanvallen van uitersten (1983). Initiatiefnemer van de Engelenzender (1994-2000), die via FM automobilisten op de dijk Enkhuizen-Lelystad van een hemelse soundtrack voorzag. Docent aan de Gerrit Rietveldakademie in Amsterdam, AKI2 in Enschede en de Rijksacademie in Amsterdam, later ook directeur van de Amsterdamse tweedefaseopleiding theater DasArts (2004-08).