Vadim (Ivanovitsj) Joesov

84, Moskou, 23 augustus, natuurlijke dood

Russisch cameraman. Grootmeester van de zorgvuldige en innovatieve belichting, vooral in zwart-wit. Verantwoordelijk voor het opmerkelijke beeld van de meeste Sovjet-films van Andrei Tarkovski: het korte Katok i skripka/De stoomwals en de viool (1961), Tarkovski’s officiële debuut Ivanovo detstsvo/De jeugd van Iwan (1962), Andrei Roebljov (1966)

en Solaris (1972). Alleen Zerkalo/De spiegel (1975) en Stalker (1977) werden gedraaid door Georgi Rerberg. Joesovs eerste lange speelfilms was voor Mosfilm Obyknovennij tsjelovek (Aleksandr Stoibov,1956). Voorts onder meer Ja sjagajoe po Moskve/Ik wandel door Moskou (Georgi Danelia, 1964), Ne gorjoej/Don’t Grieve (Danelia, 1969), Sovsem propasjtsjij/Hopelessly Lost (Danelia, 1974), Oni srazjalis za rodinoe/They Fought for the Motherland (Sergei Bondartsjoek, 1975), het tweeluik Krasnje kolokola/Red Bells (Bondartsjoek, 1982-83),
Boris Godoenov (Bondartsjoek, 1986), Pasport (Danelia, 1991), Prorva/Moscow Parade (Ivan Dychovitsjnyj, 1992), de documentaires Anna: ot sjesti do vosemnadtsati/Anna: 6-18 (Nikita Michalkov, 1994) en Out of the Present (Andrei Ujica, 1999), Kopejka (Dychovitsjnyj, 2002) en Apelsinovyj sok/Orange Juice (Andrei Prosjkin, 2010). Voor het camerawerk van  de Tsjechow-verfilming Tsjornyj monach/The Black Monk (Dychovitsjnyj, 1988) werd Joesov in Venetië met een Gouden Osella onderscheiden. Docent aan de VGIK in Moskou, waar hij zelf in 1954 afstudeerde. Jurylid in Cannes (1984) en Berlijn (1995). Getrouwd met geluidsvrouw Inna Zelentsova.