Jacques Besnard

84, Saint-Cloud (Hauts-de-Seine), 9 november, natuurlijke dood

Frans regisseur, scenarioschrijver en gelegenheidsacteur.  Aanvankelijk assistent van regisseurs als André Hunebelle en Gérard Oury, vooral bij hitkomedies met Louis de Funès. Debuteerde zelfstandig met Le grand restaurant (1966), waarin De Funès de tirannieke uitbater van een etablissement vertolkt. Na deze internationale hit waren de volgende titels  van Besnard op z’n best nationale successen, waarvan de titels soms herinneren aan komische prentbriefkaarten: Estouffade à la Caraïbe (met Jean Seberg en Serge Gainsbourg; 1967), Le fou du labo IV (tevens productie; 1967), La belle affaire (1973), C’est pas parce qu’on a rien à dire qu’il faut fermer sa gueule… (1975), de Belgisch-Franse pikanterie Et si tu n’en veux pas/Baby Love/French Undressing (onder het pseudoniem Jacques Treyens, 1974), La situation est grave… mais pas désespérée (1976), Le jour de gloire (1976) en Te marre pas….c’est pour rire! (1982). Speelde kleine rolletjes in de films Série noire (Pierre Foucaud, 1955), Du rififi chez les hommes (Jules Dassin, 1955) en Chantage (Guy Lefranc, 1955).

Le grand restaurant (Jacques Besnard 1966) from ORGANELLA on Myspace.