Jacques Loiseleux

80, Versailles, 17 maart, natuurlijke dood

Frans cameraman, ook wel Robert-Jacques Loiseleux. Afkomstig van televisie, waar hij onder meer een seizoen draaide van de populaire serie Thierry la Fronde/Thierry de Slingeraar (1965-66). In speelfilms aanvankelijk operator, daarna chef-camera van met name Yves Boisset , Maurice Pialat en Philippe Garrel. Debuut: R.A.S. (Boisset, 1974). Vervolgens onder meer Dupont Lajoie (Boisset, 1975), Le juge Fayard dit le Sheriff (Boisset, 1977), La femme flic (Boisset, 1980), Loulou (Pialat, 1980), Les princes (Tony Gatlif, 1983), À nos amours (Pialat, 1983), Mon beau-frère a tué ma soeur (Jacques Rouffio, 1986), de documentaire Une histoire de vent (samen met Thierry Arbogast; Joris Ivens en Marceline Loridan, 1988),

Radio Corbeau (Boisset, 1989), de tv-documentaire Les ministères de l’art (Garrel, 1989), Les baisers de secours (Garrel, 1989), Van Gogh (Pialat, 1991),  Kabloonak (samen met François Protat; Claude Massot, 1992) over de totstandkoming van Nanook of the North (Robert Flaherty, 1922), Le coeur fantôme (Garrel, 1996), de documentaire Berlin-Cinema (Samira Gloor-Fadel, 1999), Samia (Philippe Faucon, 2000), A mulher polícia (Joaquim Sapinho, 2003) en het Costa-Ricaanse El camino (Ishtar Yasin Gutierrez, 2007). Vader van editor Valérie Loiseleux.