Helma Sanders-Brahms

73, Berlijn, 27 mei, kanker

Duits regisseur, scenarioschrijver en producent, geboren als Helma Sanders. Verre achternicht van componist Johannes Brahms, wiens naam ze in 1977 achter de hare zette. Was fotomodel en televisieomroepster (WDR), voordat ze eind jaren 60 in Italië in contact kwam met Pier Paolo Pasolini voor een interview en daarna besloot om filmmaker te worden. Maakte een reeks feministisch georiënteerde, soms autobiografische speelfilms en documentaires. De beroemdste werd Deutschland bleiche Mutter (competitie Berlijn, 1980), een vertelling over de Duitse wederopstanding na 1945 door de ogen van een zogeheten Trümmerfrau (puinruimster).

Een van de rollen wordt gespeeld door haar dochter Anna Sanders, uit een relatie met cameraman Thomas Mauch. Debuteerde met de tv-film Gewalt (1971), eerste lange speelfilm Unter dem Pflaster ist der Strand (1975). Regisseerde en schreef ook Shirins Hochzeit (1976), Heinrich (over de schrijver Von Kleist; 1977), Die Berührte (1981), Flügel und Fesseln/L’avenir d’Emilie (1985), Laputa (1987), Apfelbäume (1992), Mein Herz – Niemandem! (over dichteres Else Lasker-Schüler; 1997) en Geliebte Clara (over het componistenechtpaar Schumann-Wieck; 2008). Was te zien in kleine rollen in haar eigen films en in Der subjektive Faktor (Helke Sander. 1981). Het werk van Sanders-Brahms werd buiten Duitsland, vooral in Frankrijk, serieuzer genomen dan in eigen land. Vooral het vermengen van een betoog met persoonlijke emoties werd haar door Duitse intellectuele critici kwalijk genomen. In een interview in 2010 verklaarde ze haar ziekte uit de krenking door een gebrek aan waardering.