Gilles Ségal

82, Frankrijk, 11 juni, doodsoorzaak onbekend

Oorspronkelijk Roemeens acteur en scenarioschrijver. Vanaf 1949 in Frankrijk. Opvallend debuut als Giulio de Menselijke Vlieg in Topkapi (Jules Dassin, 1964), daarna top-billed als danser en choreograaf Marius Petipa in de Frans-Russische biopic La nuit des adieux/Tretja molodost (Jean Dréville, 1966). Vervolgens kleinere rollen in films als A Walk with Love and Death (John Huston, 1969), The Madwoman of Chaillot (Bryan Forbes, 1969), L’aveu/De bekentenis (Costa-Gavras, 1970), Una stagione all’inferno/Een seizoen in de hel (Nelo Risi, 1970), Sans mobile apparent (Philippe Labro, 1971), Le droit d’aimer (Eric Le Hung, 1972), Le gang des ôtages (Édouard Molinaro, 1973), Ras le bol (Michel Huisman, 1973), Les valseuses (Bertrand Blier, 1974), de mannelijke hoofdrol in Les fleurs du miel (Claude Faraldo, 1976), top-billed als ter dood veroordeelde in L’ombre et la nuit (Jean-Louis Leconte, 1977). Les fougères bleues (Françoise Sagan, 1977), als leraar in Mon premier amour (Élie Chouraqui, 1978), top-billed in Bobo la tête (tevens scenario; Gilles Katz, 1980), Ils appellent ça un accident (Nathalie Delon, 1982), Enigma (Jeannot Szwarc, 1983), Le jupon rouge (Geneviève Lefebvre, 1987), Lumière noire (Med Hondo, 1994), La maison de Nina (Richard Dembo, 2005) en Une exécution ordinaire (Marc Dugain, 2010). Speelde de hoofdrol in de door hemzelf geschreven monoloog En ce temps-là, l’amour… (Irène Jouannet, 2004). Ook toneelschrijver en mimespeler.

En ce temps-là, l'amour (2004) - Trailer door unifrance