20 februari 2015

Gérard Calvi


92, Parijs, 20 februari, doodsoorzaak onbekend

Frans componist, pseudoniem van Grégoire Élie Krettly. Zoon van violist Robert Krettly. Schreef liedjes, symfonieën, een opera buffa, jingles, maar vooral theater- en filmmuziek. Zo schreef hij met Robert Dhéry en Colette Brosset de succesvolle theaterrevue Les Branquignols , die het ook goed zou doen in de filmversie Branquignol (Dhéry, 1949).

Ook schreef hij soundtracks voor films als La patronne (Dhéry, 1950), Bertrand coeur de lion (Dhéry, 1951), Barbe-Bleue (Christian-Jaque, 1951), La demoiselle et son revenant (Marc Allégret, 1952), Faites-moi confiance! (Gilles Grangier, 1954), Ah! Les belles bacchantes/Funes-te meisjes (Jean Loubignac, 1954), Nous autres à Champignol (Jean Bastia, 1957), La polka des menottes (Raoul André, 1957), Le grand chef (met Fernandel; Henri Verneuil, 1959), Robinson et le triporteur (Jacques Pinoteau, 1960),
La famille Fenouillard (Yves Robert, 1960), de superhit La belle Américaine (Dhéry en Pierre Tchernia, 1961), Carambolages (met Louis de Funès; Marcel Bluwal, 1963), de compilatie En compagnie de Max Linder (Maud Linder, 1963), La tulipe noire (Christian-Jaque, 1964), Le repas des fauves (Christian-Jaque, 1964), Allez France! (Dhéry en Tchernia, 1964), La grande frousse (Jean-Pierre Mocky, 1964), Comment épouser un premier ministre (Michel Boisrond, 1964), Le Saint prend l’affût/De Saint contra… (Christian-Jaque, 1966), Les compagnons de la marguerite (Mocky, 1967), Geheimnisse in goldenen Nylons/Deux billets pour Mexico/Dead Run (Christian-Jaque, 1967), Astérix le Gaulois/Asterix de Galliër (Ray Goossens, 1967), Le petit baigneur/Zo gezegd, zo gedaan (met De Funès; Dhéry, 1968),
Astérix et Cléopâtre (René Goscinny en Albert Uderzo, 1968), Le viager/De een z’n dood…is de ander z’n huis (Tchernia, 1972), L’oeuf (Jean Herman, 1972), À la guerre comme à la guerre (Bernard Borderie, 1972), Les gaspards (Tchernia, 1974), Bons baisers…à lundi (Michel Audiard, 1974), C’est pas parce qu’on a rien à dire qu’il faut fermer sa gueule/Spreken is zilver (Jacques Besnard, 1975), Les douze travaux d’Astérix/Asterix verovert Rome (Goscinny, Uderzo, Henri Gruel en Pierre Watrin, 1976) en Bonjour l’angoisse (Tchernia, 1988). De komedie Vos gueules, les mouettes! (Dhéry, 1974) was gebaseerd op Calvi’s gelijknamige theaterstuk (samen met Brosset). Was in verschillende films te zien als kapelmeester of dirigent.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten