12 september 2017

Riem de Wolff



74, Blaricum, 12 september, long- en leverkanker

In voormalig Nederlands-Indië geboren Nederlands zanger en gelegenheidsacteur. Vormde met oudere broer Ruud (1941-2000) het begin jaren 60 immens populaire duo The Blue Diamonds, een antwoord op The Everly Brothers. Speelde een bijrol in de film Ver van familie (Marion Bloem, 2008). Broer Ruud was wel top-billed in My Blue Heaven (Ronald Beer, 1990). Ridder in de Orde van Oranje-Nassau (2005).

11 september 2017

Sir Peter Hall



86, Londen, 11 september, natuurlijke dood na dementie

Engels theater- en filmregisseur, intendant en acteur. Invloedrijk theatervernieuwer, oprichter en artistiek leider van The Royal Shakespeare Company (1960-66). Regisseerde enkele bioscoopfilms, te beginnen met de hippe komedie Work Is A 4-Letter Word (met David Warner en Cilla Black; 1968). Bekendste film: het relatiedrama Three Into Two Won’t Go (met Claire Bloom en Rod Steiger; 1968). Voorts de misdaadkomedie Perfect Friday (met Ursula Andress, Stanley Baker en Warner; 1970), de in het Suffolk van Halls jeugd gesitueerde kostuumfilm Akenfield (tevens productie; 1974),

het door Stephen Poliakoff geschreven en in Venetië bekroonde She’s Been Away (met Peggy Ashcroft; 1989) en de horrorfilm Never Talk to Strangers (met Rebecca DeMornay en Antonio Banderas; 1995). Ook regisseerde Hall enkele filmversies van theaterproducties, zoals Shakespeares A Midsummer Night’s Dream (1968), Pinters The Homecoming (1973) en Aischylos’ Oresteia (1983). Speelde sporadisch een filmrol, zoals in Der Fußgänger (Maximilian Schell, 1973), Als Mutter streikte (top-billed; Eberhard Schröder, 1974) en Der letzte Schrei (Robert Van Ackeren, 1975). In 1977 in de adelstand verheven. Onder meer gescheiden van actrice Leslie Caron. Vader van actrice Rebecca Hall, tv-producent Christopher Hall en tv-regisseur Edward Hall.

16 juni 2017

John G. Avildsen


81, Los Angeles, 16 juni, alvleesklierkanker

Amerikaans regisseur en cameraman. Won een Oscar voor de regie van de surprisehit Rocky (1976), over de tegen de klippen op zegevierende bokser Rocky Balboa (Sylvester Stallone). Regisseerde ook het laatste deel van de cyclus, Rocky V (1990). Gespecialiseerd in goed gemaakte speelfilms met een min of meer populistische en/of feelgood inslag, zoals het welwillende portret van een door Peter Boyle gespeelde wraaklustige patriot, Joe (1970), of een andere verrassingshit, The Karate Kid (1984) en de vervolgfilms The Karate Kid II (1986) en The Karate Kid Part III (1989). Ook regisseerde hij Jack Lemmon naar een Oscar als gedesillusioneerde oorlogsveteraan in Save the Tiger (1973) en werd hij genomineerd voor een Oscar als regisseur van de korte documentaire Traveling Hopefully (1982) over mensenrechtenactivist Roger Baldwin.

Aanvankelijk actief in de reclamewereld, daarna cameraman. Regiedebuut met de weinig bekend geworden komedie Turn On Love (1969). Bekendste overige titels: Guess What We Learned in School Today? (over seksuele voorlichting; 1970), W.W. and the Dixie Dance Kings (1975), Slow Dancing in the Big City (1978), The Formula (met Marlon Brando en George C. Scott; 1980), Neighbors (met John Belushi en Dan Aykroyd, 1981), de Lelouch-remake Happy New Year (1987), het schooldrama Lean On Me (1989) en de boksfilm The Power of One (1992). Werd ontslagen als regisseur van Serpico (Sidney Lumet, 1973) en trok zich terug als regisseur van Saturday Night Fever (John Badham, 1977). Hoofdpersoon van de postuum uitgebrachte documentaire John G. Avildsen: King of the Underdogs (Derek Wayne Johnson, 2017). Onder meer gescheiden van actrice Tracy Brooks Swope.

12 juni 2017

Piotr Andrejew


69, Warschau, 12 juni, natuurlijke dood

Pools regisseur en scenarioschrijver. Verhuisde wegens de Staat van Beleg in 1982 naar Nederland, waar hij twee goed ontvangen korte films maakte, Capriccio di Amsterdam (1983) en The End (1984). Zijn Engelstalige speelfilm Shadowman met Jeroen Krabbé en Tom Hulce, was in 1988 de openingsfilm van de Nederlandse Filmdagen en kreeg zeer negatieve reacties, ook omdat hij opperde dat vreemdelingenhaat tijdens de Duitse bezetting Nederlanders wel eens tot een neerbuigende behandeling en mogelijk verraad van onderduikers had kunnen aanzetten. Ook maakte hij in Nederland de tv-films De beproeving die ik haar oplegde (naar een op een novelle van Vestdijk gebaseerd toneelstuk; 1986) en Protest (naar Václav Havel; 1986). Afgestudeerd aan de filmschool van Łódz in 1974. Ook in Polen aanvankelijk succesvol met korte films, debuteerde met de lange speelfilm Klincz/Clinch (1979), die deel uitmaakte van de zogeheten Cinema van de Morele Verontrusting. Tweede film Czule miejsca/Tender Spots (1981) werd geselecteerd voor de Semaine de la Critique in Cannes. Terug in Polen na de val van het communisme werd Andrejew filmdocent, schreef filmhandboeken en minstens een autobiografische roman onder de naam Piotr Andrean.